маршчы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. маршчы́на маршчы́ны
Р. маршчы́ны маршчы́н
Д. маршчы́не маршчы́нам
В. маршчы́ну маршчы́ны
Т. маршчы́най
маршчы́наю		 маршчы́намі
М. маршчы́не маршчы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маршчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

Складка, згіб на скуры твару, цела, а таксама няроўнасць на паверхні чаго-н.

|| памянш. маршчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маршчы́на ж. морщи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маршчы́на, ‑ы, ж.

Складка, згіб на скуры твару, цела. Мінуў яшчэ адзін суровы год, Яшчэ гусцей укрылі твар маршчыны — Сляды выпрабаванняў і нягод Маіх уласных і маёй краіны. Глебка. Калі горад быў толькі закладзены, стары ледзь не штодня выходзіў за агароды, прыкладваў да ілба перавітую маршчынамі далонь і глядзеў у той бок, дзе пачыналася гэтае незвычайнае будаўніцтва. Кулакоўскі. // перан. Складка, упадзіна, якая ўтварылася на паверхні чаго‑н. Вароны гладзяць ворыва маршчыны, Клубіцца пара ад пластоў зямных... Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маршчы́на ж разм Fálte f -, -n, Rúnzel f -, -n, Fúrche f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Маршчы́на ’складка, згіб на скуры твару, цела’, бяроз. моршчы́ны, кам. моршче́ны, драг. моршчэ́нэ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, КЭС), мсцісл. ’няроўнасць на палатне’ (Жыв. сл.), трак. ’зборкі’ (Сл. ПЗБ), маршчы́ніць ’моршчыць’ (ТСБМ). Да моршчыць (гл.). Сюды ж сеннен., смал. маршчынак ’грыб, які вырастае пад падлогай і паражае яе’ (Анік.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маршчына, рыса, рыска, складка; маршчак, змаршчак, зморшчына, зморшчка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

маршча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Тое, што і маршчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маршчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да маршчына; невялікая маршчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маршча́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і маршчына. Гусіныя лапкі маршчакоў ад вачэй пацягнуліся на скроні. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)