Марціні́ка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Марціні́ка
Р. Марціні́кі
Д. Марціні́цы
В. Марціні́ку
Т. Марціні́кай
Марціні́каю
М. Марціні́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Марцініка

т. 10, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Марціні́ка ж Martinique [-´nik] f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мартини́ка о. Марціні́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)