марнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак.

1. што. Траціць без карысці, марнатравіць.

М. час.

2. каго. Мучыць, стамляць.

М. людзей.

|| зак. змарнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.

|| наз. марнава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марнава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. марну́ю марну́ем
2-я ас. марну́еш марну́еце
3-я ас. марну́е марну́юць
Прошлы час
м. марнава́ў марнава́лі
ж. марнава́ла
н. марнава́ла
Загадны лад
2-я ас. марну́й марну́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час марну́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марнава́ць несов.

1. (зря расходовать время) тра́тить, убива́ть;

2. (кого) му́чить, томи́ть;

3. (зря расходовать материал, деньги и т.п.) тра́тить, переводи́ть, изводи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

1. што. Траціць без карысці, марнатравіць. Марнаваць грошы. Марнаваць час. □ Я не для бас, паны, о не, Свае дні лепшыя марную, — У вечнай з мукамі вайне Жыву і радасці не чую. Купала.

2. каго. Мучыць, стамляць. [Антаніна:] — Дакуль гэта, дзеўка, ты будзеш сябе марнаваць? Не ў адной цябе такое няшчасце. Васілевіч. Я цэлымі днямі не выходзіў з Мальвінінага пакойчыка і ўсё паўтараў, што так марнаваць сябе не трэба. Сачанка. Сапраўды, Міхал не любіў пераліваць з пустога ў парожняе, не любіў марнаваць людзей бясконцымі прамовамі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марнава́ць

1. (траціць без карысці) vergéuden vt; vertrödeln vt, verlíeren* vt (час і г. д.);

2. (мардаваць) quälen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змарнава́ць гл. марнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марнатра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; незак., што.

Тое, што і марнаваць (у 1 знач.).

М. набытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марнава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. марнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяньдзі́вірыць

‘марнаваць час, гультаяваць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзяньдзі́віру дзяньдзі́вірым
2-я ас. дзяньдзі́вірыш дзяньдзі́вірыце
3-я ас. дзяньдзі́вірыць дзяньдзі́віраць
Прошлы час
м. дзяньдзі́вірыў дзяньдзі́вірылі
ж. дзяньдзі́вірыла
н. дзяньдзі́вірыла
Загадны лад
2-я ас. дзяньдзі́вір дзяньдзі́вірце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзяньдзі́вірачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марнатра́віць, ‑траўлю, ‑травіш, ‑трапіць; незак., што.

Траціць марна, без патрэбы што‑н.; марнаваць. Марнатравіць час. Марнатравіць набытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)