маржы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х, ж.

1. гл. морж.

2. Самка маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маржы́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. маржы́ха маржы́хі
Р. маржы́хі маржы́х
Д. маржы́се маржы́хам
В. маржы́ху маржы́х
Т. маржы́хай
маржы́хаю		 маржы́хамі
М. маржы́се маржы́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маржы́ха ж. моржи́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маржы́ха, ‑і, ДМ ‑жысе, ж.

Самка маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

морж, маржа́, мн. маржы́, маржо́ў, м.

1. Буйная марская млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

2. перан. Чалавек, які займаецца плаваннем зімой у адкрытых вадаёмах (разм.).

Секцыя маржоў.

|| ж. маржы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х (да 2 знач.; разм.).

|| прым. маржо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Маржовая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

моржи́ха маржы́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)