мара́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мара́льнік мара́льнікі
Р. мара́льніка мара́льнікаў
Д. мара́льніку мара́льнікам
В. мара́льнік мара́льнікі
Т. мара́льнікам мара́льнікамі
М. мара́льніку мара́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мара́льнік м., с.-х. мара́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́льнік, ‑а, м.

Гадавальнік маралаў (а таксама ізюбраў і плямістых аленяў); загарадзь для іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мара́льник с.-х. мара́льнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)