марадзё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марадзё́р марадзё́ры
Р. марадзё́ра марадзё́раў
Д. марадзё́ру марадзё́рам
В. марадзё́ра марадзё́раў
Т. марадзё́рам марадзё́рамі
М. марадзё́ру марадзё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марадзёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто грабіць забітых і раненых на полі бою і займаецца грабяжом насельніцтва ў месцах катастроф.

Барацьба з марадзёрамі.

2. перан. Гандляр-спекулянт, які прадае што-н. па непамерна высокіх цэнах (разм.).

|| ж. марадзёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. марадзёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марадзёр м. мародёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марадзёр, ‑а, м.

1. Той, хто грабіць забітых і раненых на полі бою і займаецца грабяжом насельніцтва ў час вайны. Каб ноч віднейшая была, Ноч на чужой зямлі, Шміт марадзёрам загадаў Будынкі падпаліць. Танк. Па дарозе ехалі фурманкі.., нагружаныя нарабаваным дабром... — Траха не будзе, калі аднаго марадзёра мы затрымаем, — рашыў Мікола. Новікаў.

2. перан. Разм. Спекулянт, які прадае тавары па вельмі высокай цане.

[Фр. maraudeur — грабежнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марадзёр м. Marodeur [-´dø:r] m -s, -e, Plünderer m -s, -; Flédderer m -s, - (які рабуе мерцвякоў)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

марадзёр

(фр. maraudeur = грабежнік)

салдат, які грабіць забітых і раненых на полі бою, а таксама мірнае насельніцтва на акупіраваных тэрыторыях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мародёр марадзёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

looter [ˈlu:tə] n. рабаўні́к, марадзёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

марадзёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да марадзёр (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

marauder

[məˈrɔdər]

n.

марадзёр -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)