марабу́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марабу́т марабу́ты
Р. марабу́та марабу́таў
Д. марабу́ту марабу́там
В. марабу́та марабу́таў
Т. марабу́там марабу́тамі
М. марабу́це марабу́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марабу́т

(фр. marabout, ад ар. murābit = манах)

член сярэдневяковага мусульманскага ваенна-рэлігійнага ордэна дэрвішаў у Паўн. Афрыцы..

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)