ма́ра, -ы, мн. -ы, мар, ж.

1. Тое, што створана ўяўленнем, фантазіяй.

Прыгожыя мары.

2. Прадмет жаданняў, імкненняў.

М. ўсяго жыцця.

3. Аб чым-н. незвычайна прыгожым; вышэйшая ацэнка чаго-н. (разм.).

Не туфлі, а м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мара́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мара́
Р. мары́
Д. мары́
В. мару́
Т. маро́й
маро́ю
М. мары́

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ма́ра ма́ры
Р. ма́ры ма́р
Д. ма́ры ма́рам
В. ма́ру ма́ры
Т. ма́рай
ма́раю		 ма́рамі
М. ма́ры ма́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́ра​I зоол. ма́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́ ж., обл.

1. при́зрак м., привиде́ние ср.;

2. (тяжёлый сон) кошма́р м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́ра​II обл.

1. (призрак, видение) ма́ра, -ры ж.;

2. (дымка, марево) смуга́, -гі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́ра, ‑ы, ж.

1. Тое, што створана ўяўленнем, фантазіяй; дзейнасць ўяўлення, фантазіі. Даурскія стэпы!.. Я ўяўляў вас не такімі. Таму тое, што ўбачыў, разышлося з маімі маралі, з маім уяўленнем. Корбан. З рэальнага грунту разважання Лабановіч паволі з’ехаў у павабны край прыгожых мар. Колас.

2. Жаданне, імкненне. Вышэй! Яшчэ вышэй! Няма ў пілота іншай мары. Крапіва. Камандзірава мара памалу збывалася: ужо напалову конны атрад мог хадзіць у даволі далёкія рэйды. Брыль. // Прадмет чыіх‑н. жаданняў, імкненняў. І засталася б у маім жыцці Ты лепшай марай, лепшым спадзяваннем. Макаль.

3. Аб чым‑н. нерэальным, неіснуючым, што не адбылося. Пустыя мары.

4. у знач. вык. Разм. Аб чым‑н. незвычайна прыгожым, жаданым; вышэйшая ацэнка чаго‑н. Не туфлі, а мара.

мара́, ‑ы́, ж.

Абл. Прывід, здань, насланнё. Вось-вось пакажацца звяруга!.. Ды доўга гэта штось патуга — Няма, а быць ужо пара. Цьфу, ты! Што ж гэта за мара? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мара,

міфалагічны злы дух.

т. 10, с. 101

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мара,

від творчага ўяўлення.

т. 10, с. 101

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́ра ж

1. (дзейнасць фантазіі) Tráum m -(e)s, Träume; Wúnschtraum m; Tráumbild n, -(e)s -er, Phantasíe f -, -í¦en;

2. (прывід) Trúgbild n -(e)s, -er; Hírngespinst n -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)