назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мані́ту | |
| мані́ту | |
| мані́там | |
| мані́це |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Verbum
анлайнавы слоўнікБеларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
(ад манна)
спірт, які змяшчаецца ў соку ясеня, марскіх водарасцях, грыбах; выкарыстоўваецца ў медыцыне і фармацэўтычнай прамысловасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
нітрамані́т
(ад нітра- +
хімічнае злучэнне, атрыманае шляхам нітравання маніту; выкарыстоўваецца для вырабу выбуховых рэчываў і ў медыцыне замест нітрагліцэрыны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)