манціро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. манціро́ўка манціро́ўкі
Р. манціро́ўкі манціро́вак
Д. манціро́ўцы манціро́ўкам
В. манціро́ўку манціро́ўкі
Т. манціро́ўкай
манціро́ўкаю		 манціро́ўкамі
М. манціро́ўцы манціро́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манціро́ўка ж. монтиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. манціраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што.

Збіраць асобныя часткі ў адзінае цэлае.

М. станок.

М. фільм.

|| зак. зманці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

|| наз. манці́раванне, -я, н., манта́ж, -у́, м. і манціро́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

Мантаж кінафільма.

|| прым. манта́жны, -ая, -ае і манціро́вачны, -ая, -ае.

Мантажныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

монтиро́вка манціро́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)