манто́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. манто́ манто́
Р. манто́ манто́
Д. манто́ манто́
В. манто́ манто́
Т. манто́ манто́
М. манто́ манто́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

манто́, нескл., н.

Жаночае паліто (пераважна футравае) свабоднага пакрою.

Коцікавае м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манто́ нескл., ср. манто́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манто́ манто́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манто́, нескл., н.

Жаночае паліто (пераважна футравае) свабоднага пакрою. Нецікавае манто.

[Фр. manteau.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манто́ н нескл Mántel m -s, Mäntel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

манто́

(фр. manteau)

жаночае паліто, пераважна футравае, свабоднага пакрою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Манто ’жаночае (футравае) паліто свабоднага пакрою’ (ТСБМ). Позняе запазычанне з польск. manto ці з рус. манто ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 79), якія з франц. manteau (Фасмер, 2, 570). Роднаснымі да іх з’яўляюцца паўд.-рус. ма́нта ’малдаўскае адзенне з доўгім каўняром, які накідваецца на галаву ў дождж’, укр. бук. манта́ва ’доўгае суконнае паліто на ваце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sable​1 [ˈseɪbl] n.

1. со́баль

2. сабалі́нае фу́тра;

a sable coat сабалі́нае манто́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паліто / шырокае жаночае, звычайна футравае: манто; дэмісезон (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)