Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
мане́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мане́тны |
мане́тная |
мане́тнае |
мане́тныя |
| Р. |
мане́тнага |
мане́тнай
мане́тнае |
мане́тнага |
мане́тных |
| Д. |
мане́тнаму |
мане́тнай |
мане́тнаму |
мане́тным |
| В. |
мане́тны (неадуш.)
мане́тнага (адуш.) |
мане́тную |
мане́тнае |
мане́тныя (неадуш.)
мане́тных (адуш.) |
| Т. |
мане́тным |
мане́тнай
мане́тнаю |
мане́тным |
мане́тнымі |
| М. |
мане́тным |
мане́тнай |
мане́тным |
мане́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
coinage [ˈkɔɪnɪdʒ] n.
1. чака́нка (манет); мане́тная сістэ́ма;
decimal coinage дзесятко́вая мане́тная сістэ́ма
2. металі́чныя гро́шы
3. ling. стварэ́нне но́вых слоў і вы́разаў;
words of modern coinage неалагі́змы, наватво́ры
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Мынца ’манетны двор’ (Гарб.), ст.-бел. мынца, минца, мин- ница ’манета, манетная справа, манетны двор’ (пач. XVI ст.) запазычаны са ст.-польск. тупей, тіііса, тіпіса, якія з с.-в.-ням. münze ’манета’ (Булыка, Лекс. запазыч., 86; Чартко, Пыт. мовазн. і метад., 122). Аналагічна ст.-бел. мынцаръ, минцаръ, минцеръ ’загадчык манетнага двара’ (XIV ст.) — гл. Булыка, там жа, 74.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тала́нт ’самая вялікая адзінка вагі і грашовая адзінка ў Старажытнай Грэцыі і на Усходзе’ (ТСБМ), ст.-бел. талантъ ’тс’: два таланты (1616 г., Карскі 2-3, 334), талентъ, талантъ ’тс’ (Сл. Скар.). Праз ст.-слав. таланътъ ’тс’ з грэч. τάλαντον з індаеўрапейскім коранем *tel‑ ’падымаць (на вагі), узважваць’, што мела значэнні: ’адзінка вагі ў 26,2 кг’, ’грашова-разліковая, але не манетная адзінка, срэбная або залатая’, ’вагі’. З грэч. τάλαντον — лац. talentum (у значэнні грэчаскай меры). Усходнія славяне з XI–XII стст. ведаюць словы талантъ, таланто ў значэннях ’вага і манета ў старажытных грэкаў і рымлян’ і ’талент’ (Сразн., 3, 921; Чарных, 2, 226; Фасмер, 4, 14–15). Гл. та́лент.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
jednostka
ж.
1. адзінка;
jednostka budżetowa — бюджэтная адзінка;
jednostka gospodarcza — гаспадарчая адзінка;
jednostka monetarna — манетная адзінка;
jednostka walutowa — валютная адзінка;
jednostka miary — адзінка вымярэння;
2. асоба;
wybitna jednostka — выдатная асоба;
3. вайск. падраздзяленне;
jednostka wojskowa — вайсковая адзінка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)