манда́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. манда́тны манда́тная манда́тнае манда́тныя
Р. манда́тнага манда́тнай
манда́тнае
манда́тнага манда́тных
Д. манда́тнаму манда́тнай манда́тнаму манда́тным
В. манда́тны (неадуш.)
манда́тнага (адуш.)
манда́тную манда́тнае манда́тныя (неадуш.)
манда́тных (адуш.)
Т. манда́тным манда́тнай
манда́тнаю
манда́тным манда́тнымі
М. манда́тным манда́тнай манда́тным манда́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манда́тны в разн. знач. манда́тный;

~нае пасве́дчанне — манда́тное удостовере́ние;

~ная камі́сія — манда́тная коми́ссия;

~ная сістэ́ма — манда́тная систе́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манда́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мандата. Мандатная камісія (камісія, якая правярае паўнамоцтвы ўдзельнікаў з’ездаў, канферэнцый). Мандатныя тэрыторыі (былыя германскія калоніі і частка тэрыторыя былой Асманскай імперыі, захопленыя пасля першай сусветнай вайны Англіяй, Францыяй, ЗША і перададзеныя пад іх кіраўніцтва па мандату Лігі нацый).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манда́т, -а, Ма́це, мн. -ы, -аў, м.

Дакумент, які пацвярджае тыя або іншыя правы і паўнамоцтвы прад’яўніка.

Дэпутацкі м.

|| прым. манда́тны, -ая, -ае.

Мандатная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манда́тный манда́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mandatory

[ˈmændətɔri]

1.

adj.

1) манда́тны (камі́сія)

2) абавязко́вы (пастано́ва), прымусо́вы

a mandatory sentence — канчатко́вы прысу́д

3) які́ атрыма́ў манда́т кірава́ць зале́жнай краі́най

2.

n.

мандата́р -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВАЕ́ННА-РЭВАЛЮЦЫ́ЙНЫ КАМІТЭ́Т ЗАХО́ДНЯГА ФРО́НТУ,

ВРК Заходняга фронту, часовы рэв. орган па правядзенні ўзбр. паўстання на Беларусі і Зах. фронце ў кастр.ліст. 1917. Утвораны 8.11.1917 бальшавікамі Мінска. Старшыня бюро ВРК К.І.Ландар, чл. І.Я.Алібегаў, С.І.Берсан, М.І.Калмановіч, В.В.Каменшчыкаў, В.Г.Кнорын, М.І.Крывашэін, А.Ф.Мяснікоў, М.У.Рагазінскі і інш. Выдаваў «Бюллетень Военно-революционного комитета Западного фронта». Меў аддзелы: грамадз., ваен., гасп., забеспячэння, арганізац. і сувязі, мандатны, інфармацыйны. 17.11.1917 ВРК распусціў эсэра-меншавіцкі К-т выратавання рэвалюцыі Зах. фронту, арыштаваў ваен. камісара Часовага ўрада на Зах. фронце, зняў галоўнакамандуючага Зах. фронту ген. П.С.Балуева, які адмовіўся падпарадкавацца сав. уладзе, і назначыў на яго месца Каменшчыкава, удзельнічаў у ліквідацыі Стаўкі Вярх. галоўнакамандуючага ў Магілёве, накіраваў у штаб герм. Усх. фронту дэлегацыю, якая 4.12.1917 падпісала ў мяст. Солы дагавор пра перамір’е на Зах. фронце. Падрыхтаваў і склікаў з’езд Саветаў рабочых і салдацкіх дэпутатаў Зах. Вобласці, 3-і з’езд Саветаў сял. дэпутатаў Мінскай і Віленскай губ., 2-і з’езд армій Зах. фронту, якія выбралі органы сав. улады. Спыніў дзейнасць 9.12.1917 пасля стварэння Абласнога выканаўчага камітэта Саветаў рабочых і салдацкіх дэпутатаў Заходняй вобласці і фронту і Савета Народных Камісараў Заходняй вобласці і фронту.

Н.І.Стужынская.

т. 3, с. 442

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)