манго́лы, -аў, адз. -го́л, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Манголіі.

|| ж. манго́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. манго́льскі, -ая, -ае.

Мангольскія плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Манголы 6/608

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

манго́лы, ‑аў; адз. мангол, ‑а, м.; манголка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. манголкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Мангольскай Народнай Рэспублікі і Унутранай Манголіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манголы

т. 10, с. 73

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Татара-манголы 4/212

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

манго́л,

гл. манголы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манго́лка,

гл. манголы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манго́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манго́л манго́лы
Р. манго́ла манго́лаў
Д. манго́лу манго́лам
В. манго́ла манго́лаў
Т. манго́лам манго́ламі
М. манго́ле манго́лах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Mongol​1 [ˈmɒŋgəl] n. манго́л; манго́лка;

the Mongols манго́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разбура́льнік, ‑а, м.

Той, хто разбурае, разбурыў што‑н. Вось прывыклі мы з вучнёўскай пары, што манголы некалі былі адно заваёўнікі ды разбуральнікі. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)