разбура́льнік, ‑а, м.
Той, хто разбурае, разбурыў што‑н. Вось прывыклі мы з вучнёўскай пары, што манголы некалі былі адно заваёўнікі ды разбуральнікі. Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)