ма́нар

‘феадальны маёнтак у сярэдневяковай Англіі і Шатландыі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ма́нар ма́нары
Р. ма́нара ма́нараў
Д. ма́нару ма́нарам
В. ма́нар ма́нары
Т. ма́нарам ма́нарамі
М. ма́нары ма́нарах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

манар

т. 10, с. 59

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́нар

(англ. manor, ад лац. manere = пражываць)

феадальны маёнтак у сярэдневяковай Англіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)