манапалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, прадпрыемства, што карыстаюцца манаполіяй у якой-н. галіне.

2. Прадстаўнік манапалістычнага капіталу.

|| прым. манапалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манапалі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манапалі́ст манапалі́сты
Р. манапалі́ста манапалі́стаў
Д. манапалі́сту манапалі́стам
В. манапалі́ста манапалі́стаў
Т. манапалі́стам манапалі́стамі
М. манапалі́сце манапалі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манапалі́ст м., в разн. знач. монополи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манапалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Той, хто карыстаецца манаполіяй на што‑н.

2. Прадстаўнік манапалістычнага капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манапалі́ст м.

1. эк., паліт., тс. перан. Monopolíst m -en, -en;

2. камерц. (той, хто карыстаецца манаполіяй на продаж) Alléinhändler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

манапалі́ст

(ад манаполія)

1) чалавек, прадпрыемства, што карыстаюцца манаполіяй у якой-н. галіне;

2) прадстаўнік манапалістычнага капіталу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

монополи́ст манапалі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

monopolista

м. манапаліст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

monopolist

[məˈnɑ:pəlɪst]

n.

манапалі́ст -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каро́ль, караля́, мн. каралі́, каралёў, м.

1. Адзін з тытулаў манарха, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

Іспанскі к.

2. перан., чаго або які. Манапаліст у якой-н. галіне прамысловасці і гандлю.

3. перан., чаго або які. Пра таго, хто вылучаецца сярод іншых у якой-н. галіне дзейнасці, хто дасягнуў дасканаласці.

К. пейзажу.

4. Галоўная фігура ў шахматнай гульні.

5. Ігральная карта, на якой намалявана мужчынская фігура ў кароне.

|| ж. карале́ва, -ы, мн. -ы, -ле́ў (да 1 знач.).

|| прым. карале́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)