Verbum

анлайнавы слоўнік

маналі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маналі́т, -у, М -ліце, мн. -ы, -аў, м.

1. Суцэльная каменная глыба, а таксама прадмет, высечаны з яе.

2. Кавалак глебы з непарушаным структурным складам, які паказвае будову глебы ў вертыкальным разрэзе (спец.).

|| прым. маналі́тны, -ая, -ае.

Маналітная калона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маналі́т, -ту м., в разн. знач. моноли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маналі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

1. Суцэльная каменная глыба. // Прадмет, высечаны з суцэльнага каменя.

2. У глебазнаўстве — кавалак глебы з непарушаным структурным складам, які паказвае будову глебы ў вертыкальным разрэзе.

[Ад грэч. mónos — адзін і líthos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маналіт,

скульптурны твор.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маналіт,

геалагічны; глебавы; гляцыялагічны; будаўнічы.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маналі́т м Monolíth m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

маналі́т

(гр. monolithos)

суцэльная каменная глыба, а таксама прадмет, высечаны з суцэльнага каменя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

моноли́т маналі́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маналі́тны, -ая, -ае.

1. гл. маналіт.

2. перан. Моцна згуртаваны, з’яднаны.

Маналітная армія.

|| наз. маналі́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)