мамо́н м. и мамо́на ж., перен. мамо́н, -на м. и мамо́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мамон ’глухі чалавек’ (Бяльк.). Рус. пск., цвяр. мамоня ’негаваркі, пануры чалавек’. Балтызм. Параўн. літ. mómūnė ’цемечка’ (паводле прыкладаў у IKŽ, 8, 344: ’пакуль цемечка не зарасце (не стане цвёрдым), дзіця не гаворыць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мамо́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мамо́ны
Р. Мамо́н
Мамо́наў
Д. Мамо́нам
В. Мамо́ны
Т. Мамо́намі
М. Мамо́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Mámmon

m -s мамо́н(а), бага́цце, гро́шы

der Götze ~ — залаты́ цяле́ц

dem ~ frönen — служы́ць мамо́не, пакланя́цца залато́му цяльцу́

der schnöde ~ — пагардл. нікчэ́мны мета́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)