мала́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мала́ец мала́йцы
Р. мала́йца мала́йцаў
Д. мала́йцу мала́йцам
В. мала́йца мала́йцаў
Т. мала́йцам мала́йцамі
М. мала́йцу мала́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мала́ец, -ла́йца м. мала́ец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мала́ец мала́ец, -ла́йца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мала́ец,

гл. малайцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мала́ец м Malái¦e m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Malay​1 [məˈleɪ] n.

1. мала́ец; мала́йка

2. мала́йская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Malái¦e

m -n, -n мала́ец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

малайцы́, ‑аў; адз. малаец, ‑лайца, м.; малайка, ‑і, ДМ ‑лайцы; мн. малайкі, ‑лаек; ж.

Народнасці і плямёны, якія жывуць у Інданезіі, Малайскай Федэрацыі, Тайландзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)