маку́лінка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
маку́лінка |
маку́лінкі |
| Р. |
маку́лінкі |
маку́лінак |
| Д. |
маку́лінцы |
маку́лінкам |
| В. |
маку́лінку |
маку́лінкі |
| Т. |
маку́лінкай
маку́лінкаю |
маку́лінкамі |
| М. |
маку́лінцы |
маку́лінках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
маку́лінка ж., разг.
1. ма́ковое зёрнышко;
2. перен. крупи́нка, крупи́ца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маку́лінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм.
1. Адно макавае зярнятка; макавінка.
2. перан. Крупінка, дробязь, драбніца. Памяць мела [Валя] такую, што мы толькі дзіву даваліся: усё да макулінкі раскажа. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маку́лінка ’макавінка’, ’крупінка, дробязь, драбніца’ (ТС, Нар. Гом.). Да мак (гл.). Адыменнае ўтварэнне з памяншальным суф. ‑ул‑ін‑к‑а, які з ‑ulʼа (Слаўскі, SP, 1, 110). Пар. таксама магу́лінка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)