мака́ка, -і, ДМ -ка́цы, мн. -і, -ка́к, ж.

Невялікая вузканосая малпа, якая водзіцца ў Паўднёвай Азіі і Паўночнай Афрыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мака́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мака́ка мака́кі
Р. мака́кі мака́к
Д. мака́цы мака́кам
В. мака́ку мака́к
Т. мака́кай
мака́каю		 мака́камі
М. мака́цы мака́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мака́ка ж., зоол. мака́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мака́ка зоол. мака́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мака́ка, ‑і, ДМ ‑кацы, ж.

Невялікая малпа, якая водзіцца ў Азіі і Афрыцы.

[Партуг. macaco.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мака́ка ж заал Mákak [Makák] m -s i -en, Makáken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мака́ка

(парт. macaco, ад банту makaokoo = малпа)

невялікая малпа надсямейства мартышкападобных, якая водзіцца ў Азіі і Афрыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Rhésusaffe

m -n, -n заал. мака́ка-рэ́зус

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БАНДА́Й-АСА́ХІ,

нацыянальны парк у Японіі на в-ве Хонсю. Засн. ў 1950. Пл. каля 190 тыс. га (уключае некалькі запаведнікаў). Размешчаны ў раёнах актыўнай вулканічнай дзейнасці (вулканы Бандай і Адзума): горы ўкрытыя шыракалістымі і хваёвымі лясамі, на вяршынях — лугі і хмызнякі. Шматлікія азёры. Своеасаблівая фауна (чорны мядзведзь, сернаказа, японская макака).

т. 2, с. 276

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)