назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| ма́кавых | |
| ма́кавым | |
| ма́кавымі | |
| ма́кавых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| ма́кавых | |
| ма́кавым | |
| ма́кавымі | |
| ма́кавых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мако́ўнік, -у,
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́кавы
прыметнік, адносны
| ма́кавы | ма́кавая | ма́кавае | ||
| ма́кавага | ма́кавай ма́кавае |
ма́кавага | ма́кавых | |
| ма́каваму | ма́кавай | ма́каваму | ма́кавым | |
| ма́кавы ( ма́кавага ( |
ма́кавую | ма́кавае | ма́кавых ( |
|
| ма́кавым | ма́кавай ма́каваю |
ма́кавым | ма́кавымі | |
| ма́кавым | ма́кавай | ма́кавым | ма́кавых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мако́ўнік, ‑у,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мако́ўнік
‘
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мако́ўнік | |
| мако́ўніку | |
| мако́ўніку | |
| мако́ўнік | |
| мако́ўнікам | |
| мако́ўніку |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ма́ковые
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Макоўнік (зб.) ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́кавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да маку.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)