магільшчыкі

т. 9, с. 473

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

магі́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магі́льшчык магі́льшчыкі
Р. магі́льшчыка магі́льшчыкаў
Д. магі́льшчыку магі́льшчыкам
В. магі́льшчыка магі́льшчыкаў
Т. магі́льшчыкам магі́льшчыкамі
М. магі́льшчыку магі́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

некрафа́гі

(ад некра- + -фаг)

жывёлы, якія харчуюцца рэшткамі мёртвых арганізмаў (напр. жукі-магільшчыкі, сцярвятнікі, гіены); трупаеды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)