магі́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. магі́лка магі́лкі
Р. магі́лкі магі́лак
Д. магі́лцы магі́лкам
В. магі́лку магі́лкі
Т. магі́лкай
магі́лкаю		 магі́лкамі
М. магі́лцы магі́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

магі́лка ж., уменьш.-ласк. моги́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Памянш. да магіла (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магі́лка ж памянш Gräbchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

магі́ла, -ы, мн. -ы, -гі́л, ж.

1. Яма для пахавання памерлых, а таксама насып на месцы пахавання.

Засыпаць магілу.

2. у знач. вык. Аб чым-н. вельмі небяспечным: смерць (разм.).

За здраду — м.

3. перан., у знач. вык. Будзе захавана ў тайне.

Ведаць аднаму і — м.

◊

Адной нагой у магіле (стаяць) — быць блізкім да смерці.

Глядзець у магілу — дажываць свой век, быць блізкім да смерці.

Загнаць (увагнаць, звесці) у магілу — давесці да смерці.

|| памянш. магі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. магі́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

М. камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

моги́лка уменьш. магі́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grobek

м. магілка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

resting place [ˈrestɪŋˌpleɪs] n.

1. ме́сца спачы́ну;

her final/last resting place яе́ магі́лка

2. ме́сца адпачы́нку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Ла́пілка ’латка’ (арш., ДАБМ) паходзіць з лапікла (гл.). Суф. ‑і‑лк‑а аформлены паводле бел. лазілка, магілка і інш. (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 51).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

магі́ла

1. Магільны насып (паўсям.). Тое ж магі́лка (Слаўг.).

2. Выкапаны дол, куды апускаюць труну з нябожчыкам (БРС). Тое ж я́мка (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)