магні́ціць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. магні́чу магні́цім
2-я ас. магні́ціш магні́ціце
3-я ас. магні́ціць магні́цяць
Прошлы час
м. магні́ціў магні́цілі
ж. магні́ціла
н. магні́ціла
Загадны лад
2-я ас. магні́ць магні́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час магні́цячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

магні́ціць несов. магни́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магні́ціць, ‑нічу, ‑ніціш, ‑ніціць; незак., што.

Надаваць чаму‑н. уласцівасці магніта. Магніціць стрэлку компаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магни́тить несов., физ. магні́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

magnesować

незак. намагнічваць, магніціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)