магне́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магне́та магне́та
Р. магне́та магне́та
Д. магне́та магне́та
В. магне́та магне́та
Т. магне́та магне́та
М. магне́та магне́та

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

магне́та, нескл., н. (спец.).

Прылада для ўтварэння электрычных разрадаў з мэтай запальвання гаручай сумесі ў цыліндрах рухавікоў унутранага згарання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магне́та нескл., ср., тех. магне́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магне́та, нескл., н.

Спец. Невялікая электрамагнітная прылада, якая ўтварае іскру для запальвання гаручай сумесі ў цыліндрах рухавіка ўнутранага згарання; магнітаэлектрычны генератар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнета

т. 9, с. 475

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

магне́та н тэх Magnétzünder m -s, -, Zündmagnet m -(e)s, -e і -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

магне́та

(фр. magneto, ад гр. magnetes = магнетычны)

электрамагнітны генератар пераменнага току для ўтварэння іскры, якая запальвае гаручую сумесь у цыліндрах рухавікоў унутранага згарання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

магне́то техн. магне́та нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Magnétzünder

m -s, - тэх. магне́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zündanlage

f -, -n

1) прыла́да запа́львання

2) аўта магне́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)