лішэ́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лішэ́нец лішэ́нцы
Р. лішэ́нца лішэ́нцаў
Д. лішэ́нцу лішэ́нцам
В. лішэ́нца лішэ́нцаў
Т. лішэ́нцам лішэ́нцамі
М. лішэ́нцу лішэ́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лішэ́нец, -нца м., ист. лише́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лішэ́нец, ‑нца, м.

Разм. У СССР да прыняцця Канстытуцыі 1936 г. — чалавек, пазбаўлены выбарчых і іншых грамадзянскіх правоў у сувязі з прыналежнасцю да эксплуататарскага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лише́нец лішэ́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лішэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Жан. да лішэнец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)