Лі́шкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лі́шкі
Р. Лі́шак
Лі́шкаў
Д. Лі́шкам
В. Лі́шкі
Т. Лі́шкамі
М. Лі́шках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лішкі (в.) 2/298 (к.), 299; 6/415

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лі́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лі́шка лі́шкі
Р. лі́шкі лі́шак
Д. лі́шцы лі́шкам
В. лі́шку лі́шкі
Т. лі́шкай
лі́шкаю		 лі́шкамі
М. лі́шцы лі́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лі́шак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лі́шак лі́шкі
Р. лі́шку лі́шкаў
Д. лі́шку лі́шкам
В. лі́шак лі́шкі
Т. лі́шкам лі́шкамі
М. лі́шку лі́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэста́нт

(лац. restans, -ntis = які з’яўляецца лішнім)

нехадавы тавар або лішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Réstbestand

m -(e)s, -bestände рэ́шта, аста́так; лі́шкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

харчразвёрстка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Харчовая развёрстка — сістэма нарыхтовак сельскагаспадарчых прадуктаў у Савецкай дзяржаве ў 1919–21 гг., паводле якой сяляне абавязаны былі здаваць дзяржаве па цвёрдых цэнах усе лішкі сельгаспрадуктаў, што заставаліся звыш нормы, устаноўленай на асабістае спажыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грат

(ням. Grat = рабро)

лішкі металу, што застаюцца на краях вырабаў пасля якога-н. працэсу апрацоўкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Лі́шка 1 ’градка’ (пін., стол., Сл. Брэс.). Да ляха́ 1 (гл.).

Лі́шка 2 ’няцотны лік’ (Нас., Гарэц., ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ; слонім., Шн.), ’лішак, рэшта’ (Нас., Бяльк., Касп., Шат., ТС), стол. лы́шка ’тс’ (Нар. лекс.), укр. ли́шка ’тс’, рус. смал., пск., ли́шка ’няцотны лік’, паўн. ’многа, з лішкам’. Да прасл. lišьka < lixъ > лі́ха (гл.). Сюды ж лі́шкі — назва гульні (Анік.), даўг. лі́шка ’невялікая колькасць грошай’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

remanent, ~u

м.

1. перападлік; спраўджванне наяўнасці;

2. рэшткі; лішак (тавараў);

upłynnić ~y — рэалізаваць (распрадаць) лішкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)