ліцэ́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ліцэ́йскі ліцэ́йская ліцэ́йскае ліцэ́йскія
Р. ліцэ́йскага ліцэ́йскай
ліцэ́йскае		 ліцэ́йскага ліцэ́йскіх
Д. ліцэ́йскаму ліцэ́йскай ліцэ́йскаму ліцэ́йскім
В. ліцэ́йскі (неадуш.)
ліцэ́йскага (адуш.)		 ліцэ́йскую ліцэ́йскае ліцэ́йскія (неадуш.)
ліцэ́йскіх (адуш.)
Т. ліцэ́йскім ліцэ́йскай
ліцэ́йскаю		 ліцэ́йскім ліцэ́йскімі
М. ліцэ́йскім ліцэ́йскай ліцэ́йскім ліцэ́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ліцэ́йскі лице́йский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліцэ́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліцэя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліцэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Сярэдняя навучальная ўстанова з паглыбленым вывучэннем асобных прадметаў у некаторых краінах Заходняй Еўропы, Беларусі, Расіі і інш.

2. гіст. Прывілеяваная мужчынская навучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расіі.

|| прым. ліцэ́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лице́йский ліцэ́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

licealny

ліцэйскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ДЗЁННІК,

штодзённыя або перыядычныя запісы (звычайна датаваныя), якія адлюстроўваюць падзеі жыцця аўтара на фоне рэчаіснасці; літаратурна-бытавы жанр. Запісы часта вызначаюцца па гарачых слядах падзей. Дз. найчасцей пішацца для сябе і не разлічаны на публічнае прачытанне (за выключэннем літ. Дз.).

З’яўляюцца своеасаблівымі гісторыка-культ. дакументамі (Дз. мараплаўца Дж.Кука, ліцэйскі Дз. дзекабрыста В.К.Кюхельбекера, публіцыста АС.Суворына, пісьменнікаў В.Скота, Стэндаля, Т.Шаўчэнкі, Ф.Дастаеўскага, Л.Талстога, А.Чэхава і інш.). Пэўнымі дзённікавымі асаблівасцямі вызначаюцца некаторыя творы стараж. бел. л-ры: «Дзённік» Фёдара Еўлашоўскага (канец 16 — пач. 17 ст.), дыярыушы А.Філіповіча, С. і Б.Маскевічаў, якія грунтаваліся на папярэдніх дзённікавых запісах. Элементы Дз. часта маюць падарожныя запісы і лісты, што тлумачыцца іх хранікальнасцю: мемуары А.Абуховіча (канец 19 ст.), «Лісты з дарогі» Ядвігіна Ш. (1910), «Успаміны з паездкі ў Фінляндыю» Цёткі (1914). Пісьменніцкія Дз., нават калі не становяцца літ. творамі, маюць літ.-гіст. значэнне і з’яўляюцца каштоўным матэрыялам для даследавання жыццёвага і творчага шляху пісьменніка, вытокаў і псіхалогіі яго творчасці (дзённікавыя запісы 1902—03, «На схіле дзён», 1945—51, Я.Коласа; «Лісткі календара», 1932—39, М.Танка; ваен. Дз. 1941—43 І.Мележа і інш.). Часта Дз. выступае як жанравая разнавіднасць дакумент. і маст. прозы, можа быць блізкі да твораў аўтабіяграфічнага жанру.

В.І.Атрашкевіч.

т. 6, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)