Verbum

анлайнавы слоўнік

лісі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. лісіца.

2. Ядомы пласціністы грыб жоўтага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лісі́чка

‘грыб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лісі́чка

‘маладая ліса’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лісі́чка I ж., уменьш.-ласк. лиси́чка

лісі́чка II ж. (гриб) лиси́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лісі́чка ¹, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да лісіца ¹ (у 1 знач.); маладая ліса.

лісі́чка ², ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Ядомы грыб жоўтага колеру. Кошыкі і паравы к поўдню напаўняліся .. прысадзістымі лісічкамі, чырвонагаловымі цыбатымі падасінавікамі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лісічка

т. 9, с. 284

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лісі́чка^I ж памянш Füchslein n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

лісі́ца, -ы, мн. -ы, -сіц, ж.

1. Тое, што і ліса (у 1 знач.).

2. Тоўстае круглае палена, якое кладзецца ўпоперак саней пры перавозцы бярвення (разм.).

|| памянш. лісі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лісі́чка^II ж бат (грыб) Pfífferling m -(e)s, -e; Éierpilz m -es, -e, Gélbling m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Лісі́чка ₂ ’адно з калёсікаў, на якія чапляюцца ніты’ (браг., Нар. сл.). Да лісіца ₁ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)