лісянё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. лісянё́ лісяня́ты
Р. лісяня́ці лісяня́т
Д. лісяня́ці лісяня́там
В. лісянё́ лісяня́т
Т. лісянём лісяня́тамі
М. лісяня́ці лісяня́тах

Іншыя варыянты: лісяня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лісяня́ і лісянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня лісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лісянё ср., см. лісяня́

лісяня́ и лісянё, -ня́ці ср. лисёнок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лісяня́ і лісянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня лісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лісянё н., лісяня́ н. Füchslein n -s, -; júnger Fuchs

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лісяня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. лісяня́ лісяня́ты
Р. лісяня́ці лісяня́т
Д. лісяня́ці лісяня́там
В. лісяня́ лісяня́т
Т. лісянём лісяня́тамі
М. лісяня́ці лісяня́тах

Іншыя варыянты: лісянё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лисёнок м. лісяня́ и лісянё, -ня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лісючок ’лісянё’ (воран., Сцяшк.). Да ліс 1 (гл.). Утворана пры дапамозе суфіксаў ‑ук + ‑ьkъ (параўн. весянчу́к).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pup

[pʌp]

n.

1) шчанё n., шчаню́к -а́ m.

2) лісянё, ваўчанё n.

3) Figur. дурны́, малады́ зазна́йка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лыс 1, лысь ’ліс’ (Клім., Дразд.), лысу́к, лысю́к ’маленькае лісянё’ (Дразд.). Да ліс (гл.). Аб другасным ацвярдзенні л‑ гл. Карскі (1, 316–317).

Лыс 2 ’назва быка з лысінай на галаве’ (КЭС, лаг.), лы́са ’карова з белым ілбом’ (Клім.), параўн. в.-луж. łysa ’назва лысай каровы’, чэш. lysa ’карова з белай лысінай’, славац. lyska, славен. lisa ’белая лысіна ў жывёлы’. Да прасл. lysъ > лы́сы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)