ліпу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

1. Ліпучы, клейкі пластыр, папера.

Л. для мух.

2. Засцежка ў выглядзе дзвюх рознатэкстурных пласцін, якія прылепліваюцца адна да адной.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліпу́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ліпу́чка ліпу́чкі
Р. ліпу́чкі ліпу́чак
Д. ліпу́чцы ліпу́чкам
В. ліпу́чку ліпу́чкі
Т. ліпу́чкай
ліпу́чкаю		 ліпу́чкамі
М. ліпу́чцы ліпу́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ліпу́чка ж., разг. липу́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліпу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Што‑н. ліпкае, клейкае. Папера-ліпучка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліпучка

т. 9, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ліпу́чка ж разм etw. Klébriges

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ліпу́чка ’аднасценная сетка’ (Паазер’е, Браім, 43). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

липу́чка бот. ліпу́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

flypaper

[ˈflaɪ,peɪpər]

n.

папе́ра-ліпу́чка для мух

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

velcro

[ˈvelcroʊ]

n.

ліпу́чка f. (замо́к на адзе́ньні, абу́тку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)