Verbum

анлайнавы слоўнік

лімі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лімі́т, -у, М -мі́це, мн. -ы, -аў, м.

Гранічная норма.

Л. на электраэнергію.

Л. на вываз тавараў.

|| прым. лімі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лімі́т, -ту м. лими́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лімі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Норма, у межах якой дазволена карыстацца чым‑н., расходаваць што‑н. Ліміт крэдыту. Ліміт правозу і вывазу тавараў.

[Ад лац. limes, limitis — мяжа. граніца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліміт,

гранічная норма.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ліміт,

адно з паняццяў матэматычнага аналіза.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лімі́т Límit n -(e)s;

валю́тны лімі́т фін, бухг Devisenkontingent [-´vi:-] n -(e)s, -e, Valútaanrecht [vɑ-] n -(e)s, -e;

лімі́т цэн эк Préislimit n, Préisgrenze f;

перавы́сіць лімі́т das Límit überschréiten* [überstéigen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

лімі́т

(фр. limite, ад лац. limes, itis = мяжа, граніца)

1) норма, у межах якой дазволена карыстацца чым-н., расходаваць што-н.;

2) перан. крайняя мяжа чаго-н. (напр. л. часу).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лімі́т

(фр. limite, ад лац. limes, -mitis = мяжа, граніца)

1) норма, у межах якой дазволена карыстацца чым-н., расходаваць што-н. (напр. л. на будаўнічыя матэрыялы);

2) перан. крайняя мяжа чаго-н. (напр. л. часу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лими́т лімі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)