назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лі́ктары | ||
| лі́ктара | лі́ктараў | |
| лі́ктару | лі́ктарам | |
| лі́ктара | лі́ктараў | |
| лі́ктарам | лі́ктарамі | |
| лі́ктару | лі́ктарах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
У Старажытныя Рыме — член ганаровай стражы вышэйшай адміністрацыі, які насіў пучок розгаў і сякеру як сімвал улады і пакарання.
[Лад. lictor.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
(
член ганаровай аховы вышэйшых адміністрацыйных асоб (консулаў, прэтараў) у Стараж. Рыме; суправаджаючы іх, нёс фасцыі 1.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ли́ктор
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)