назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лізі́ну | |
| лізі́ну | |
| лізі́нам | |
| лізі́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лізі́ну | |
| лізі́ну | |
| лізі́нам | |
| лізі́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Адна з амінакіслот, якая ўваходзіць у састаў амаль усіх бялкоў, пераважна жывёльных.
[Грэч. lysis — растварэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
(ад
адна з амінакіслот, якая ўваходзіць у склад амаль усіх бялкоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
лизи́н
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цыталізі́н
(ад цыта- +
рэчыва, якое ўтвараецца ў крыві пры ўвядзенні ў арганізм чужародных клетак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фібрыналві́н
(ад фібрын +
бялковы прэпарат ферменту, які растварае фібрын; выкарыстоўваецца як лекавы сродак пры трамбозах, інфаркце міякарда, трамбафлебітах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ВЫПА́РВАННЕ,
тэхналагічны працэс канцэнтравання раствораў частковым выпарэннем растваральніку пры кіпенні. Робяць для вылучэння растворанага рэчыва (найчасцей цвёрдага з вады) ці атрымання чыстага растваральніку.
Праводзіцца ў выпарных апаратах пры
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)