Лё́ткі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лё́ткі
Р. Лё́так
Лё́ткаў
Д. Лё́ткам
В. Лё́ткі
Т. Лё́ткамі
М. Лё́тках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лё́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лё́ткі лё́ткая лё́ткае лё́ткія
Р. лё́ткага лё́ткай
лё́ткае		 лё́ткага лё́ткіх
Д. лё́ткаму лё́ткай лё́ткаму лё́ткім
В. лё́ткі (неадуш.)
лё́ткага (адуш.)		 лё́ткую лё́ткае лё́ткія (неадуш.)
лё́ткіх (адуш.)
Т. лё́ткім лё́ткай
лё́ткаю		 лё́ткім лё́ткімі
М. лё́ткім лё́ткай лё́ткім лё́ткіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Лёткі 1 ’вялікае пер’е’ (браг., Шатал.), рус. летки, польск. lotki, чэш. letka, славац. letka, letky ’тс’, славен. letka, серб.-харв. ле̏тка, макед., балг. летка ’верацяно ля калаўротка, у матавіле’. Прасл. lefoka ’тое, што служыць для лёту, лятання’ (Слаўскі, 4, 336–337; Бязлай, 2, 137). Да лётаць (гл.).

◎ Лёткі 2 ’жвавы’ (Сцяшк. Сл.). Утворана ў выніку кантамінацыі польск. letki ’лёгкі’ і бел. лёгкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лё́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лё́тка лё́ткі
Р. лё́ткі лё́так
Д. лё́тцы лё́ткам
В. лё́тку лё́ткі
Т. лё́ткай
лё́ткаю		 лё́ткамі
М. лё́тцы лё́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)