ляско́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Дзіцячая цацка, пры дапамозе якой утвараецца дробны, перарывісты стук.

Дзеці бегалі з ляскоткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляско́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ляско́тка ляско́ткі
Р. ляско́ткі ляско́так
Д. ляско́тцы ляско́ткам
В. ляско́тку ляско́ткі
Т. ляско́ткай
ляско́ткаю		 ляско́ткамі
М. ляско́тцы ляско́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляско́тка ж. трещо́тка; (сторожевая) колоту́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляско́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога ўтвараецца дробны, перарывісты стук; бразготка (у 4 знач.). Набралі загоншчыкі трашчотак, ляскотак, свісткоў і пайшлі ў абход некалькіх лясных кварталаў. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляскотка ’прыстасаванне, пры дапамозе якога ўтвараецца дробны, перарывісты стук, бразготка’ (ТСБМ). Да леската́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 62.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лякотка ’ляскотка’, ’балбатлівая жанчына’ (дзярж., Нар. сл.). Узнікла ў выніку кантамінацыі слоў ляскотка і яката́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kołatka

ж. ляскотка;

kołatka u drzwi — ляскотка пры дзвярах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

clapper

[ˈklæpər]

n.

1) сэ́рца звана́

2) бразго́тка, траско́тка f.; ляско́тка f.

3) informal даўгі́ язы́к (гаваруна́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трещо́тка ж.

1. в разн. знач. ляско́тка, -кі ж.; трашчо́тка, -кі ж.;

2. техн. ляско́тка, -кі ж.; трашчо́тка, -кі ж.;

3. ж. (болтун, болтунья) перен., разг. лапату́н, -на́ м., лапату́ха, -хі ж.; трашчо́тка, -кі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колоту́шка ж.

1. (для выбивания пыли) выбіва́чка, -кі ж.;

2. (сторожевая) ляско́тка, -кі ж.; бразго́тка, -кі ж.;

3. чаще мн. (удар) штурха́н, -на м., кухта́ль, -ля́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)