ляската́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ляската́нне
Р. ляската́ння
Д. ляската́нню
В. ляската́нне
Т. ляската́ннем
М. ляската́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляската́нне ср. дребезжа́ние, тарахте́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляската́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ляскатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. [З будаўніцтва] далятаў да нас густы гул матораў і ляскатанне жалеза. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляската́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́ і ляскаце́ць, -качу́, -каці́ш, -каці́ць; -каці́м, -каціце́, -каця́ць; -каці́; незак.

Утвараць дробны перарывісты стук.

Ляскочуць кулямёты.

|| наз. ляската́нне, -я, н. і ля́скат, -у, М -каце, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ля́ск, ля́скат м., ляската́нне н. Klírren n -s, Geklírr(e) n -(e)s; Rásseln n -s, Gerássel n -s (металічных прадметаў); Ráttern n -s (кулямёта)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

szczęk, ~u

м. бразганне; стук; лясканне, ляскатанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дребезжа́ние ср. бры́нканне, -ння ср., бразджа́нне, -ння ср., бразгата́нне, -ння ср., дры́нканне, -ння ср., ляската́нне, -ння ср., лёскат, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schnápper

m -s

1) крадзе́ж, здабы́ча

2) узды́х

3) уку́с

4) ляската́нне, шчо́ўканне

5) тэх. за́шчапка, сто́пар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)