лязо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
лязо́вы |
лязо́вая |
лязо́вае |
лязо́выя |
| Р. |
лязо́вага |
лязо́вай
лязо́вае |
лязо́вага |
лязо́вых |
| Д. |
лязо́ваму |
лязо́вай |
лязо́ваму |
лязо́вым |
| В. |
лязо́вы (неадуш.)
лязо́вага (адуш.) |
лязо́вую |
лязо́вае |
лязо́выя (неадуш.)
лязо́вых (адуш.) |
| Т. |
лязо́вым |
лязо́вай
лязо́ваю |
лязо́вым |
лязо́вымі |
| М. |
лязо́вым |
лязо́вай |
лязо́вым |
лязо́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лязо́, -а́, мн. лёзы і (з ліч. 2, 3, 4) лязы́, лёзаў, н.
1. Востры край рэжучай ці сякучай прылады.
Л. сякеры, брытвы.
2. Тонкая стальная пласцінка для брыцця з двума завостранымі краямі.
|| прым. лязо́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)