лютэра́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лютэра́нка лютэра́нкі
Р. лютэра́нкі лютэра́нак
Д. лютэра́нцы лютэра́нкам
В. лютэра́нку лютэра́нак
Т. лютэра́нкай
лютэра́нкаю		 лютэра́нкамі
М. лютэра́нцы лютэра́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лютэра́нка ж. лютера́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лютэра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да лютэранін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лютэра́нін, -а, мн. -ра́не, -ра́н, м.

Той, хто вызнае лютэранства.

|| ж. лютэра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лютера́нка лютэра́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)