лю́тня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Старадаўні струнны шчыпковы музычны інструмент.

|| прым. лю́тневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лю́тня

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лю́тня
Р. Лю́тні
Д. Лю́тні
В. Лю́тню
Т. Лю́тняй
Лю́тняю
М. Лю́тні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лю́тня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лю́тня лю́тні
Р. лю́тні лю́тняў
Д. лю́тні лю́тням
В. лю́тню лю́тні
Т. лю́тняй
лю́тняю		 лю́тнямі
М. лю́тні лю́тнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лю́тня ж., муз. лю́тня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́тня лю́тня, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́тня, ‑і, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент.

[Польск. lutnia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лютня,

струнны шчыпковы музычны інструмент.

т. 9, с. 411

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лютня,

вёска ў Мсціслаўскім р-не.

т. 9, с. 412

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лю́тня ж муз Láute f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лютня

Том: 17, старонка: 197.

img/17/17-197_0824_Лютня.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)