любаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. любаце́нне
Р. любаце́ння
Д. любаце́нню
В. любаце́нне
Т. любаце́ннем
М. любаце́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Любаце́нне ’асалода, прыемнасць у вышэйшай ступені’ (Шат.) — кантамінаванае ўтварэнне ад любата́ і любе́нне (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)