льны мн., см. лён

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лё́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лё́н льны́
ільны
Р. льну́
ільну
лёну		 льно́ў
ільноў
Д. льну́
ільну
лёну		 льна́м
ільнам
В. лё́н льны́
ільны
Т. льно́м
ільном
лёнам		 льнамі
ільнамі
М. льне́
ільне
лёне		 льна́х
ільнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лён-даўгуне́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лён-даўгуне́ц льны-даўгунцы́
ільны́-даўгунцы́
Р. лё́ну-даўгунцу́
ільну́-даўгунцу́
льну-даўгунцу́		 льно́ў-даўгунцо́ў
ільно́ў-даўгунцо́ў
Д. лё́ну-даўгунцу́
ільну́-даўгунцу́
льну-даўгунцу́		 льнам-даўгунца́м
ільна́м-даўгунца́м
В. лён-даўгуне́ц льны-даўгунцы́
ільны́-даўгунцы́
Т. лё́нам-даўгунцо́м
ільно́м-даўгунцо́м
льном-даўгунцо́м		 льна́мі-даўгунца́мі
ільна́мі-даўгунца́мі
М. лё́не-даўгунцы́
ільне́-даўгунцы́
льне-даўгунцы́		 льнах-даўгунца́х
ільна́х-даўгунца́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лё́н-кудра́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лё́н-кудра́ш льны́-кудрашы́
ільны́-кудрашы́
Р. льну́-кудрашу́
лё́ну-кудрашу́
ільну́-кудрашу́		 льно́ў-кудрашо́ў
ільно́ў-кудрашо́ў
Д. льну́-кудрашу́
лё́ну-кудрашу́
ільну́-кудрашу́		 льна́м-кудраша́м
ільна́м-кудраша́м
В. лё́н-кудра́ш льны́-кудрашы́
ільны́-кудрашы́
Т. льно́м-кудрашо́м
лё́нам-кудрашо́м
ільно́м-кудрашо́м		 льна́мі-кудраша́мі
ільна́мі-кудраша́мі
М. льне́-кудрашы́
лё́не-кудрашы́
ільне́-кудрашы́		 льна́х-кудраша́х
ільна́х-кудраша́х

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сужы́целька, ‑і, ДМ ‑льны; Р мн. ‑лек; ж.

Жан. да сужыцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мучы́целька, ‑і, ДМ ‑льны; Р мн. ‑лек; ж.

Разм. Жан. да мучыцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашу́лька, ‑і, ДМ ‑льны; Р мн. ‑лек; ж.

Памянш.-ласк. да кашуля; дзіцячая кашуля. Старая палатняная кашулька задралася, агаліўшы .. [Косцікава] пухлае ружовае цела. Васілевіч. [Дзеці] былі адзеты ўсе ў доўгія да пят кашулькі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лён, лёну, ільну́ і (пасля галосных) льну, мн. ільны́ і (пасля галосных) льны, ільно́ў (льно́ў), м.

1. Травяністая расліна сямейства лёнавых, са сцёблаў якой атрымліваюць валакно, а з семя — алей.

Цвітуць ільны.

2. Пасевы, усходы гэтай расліны.

3. Валакно, якое вырабляецца са сцёблаў гэтай расліны.

Прасці л.

|| памянш.-ласк. ляно́к, -нку́, м.

|| прым. ільняны́ і (пасля галосных) льняны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лён, лёну і ільну́; мн. льны (ільны́), ‑о́ў; м.

1. Травяністая расліна сямейства лёнавых, са сцяблоў якой атрымліваюць валакно, а з семя — алей. Сеяць лён. Рваць лён. Лён-даўгунец. □ Зацвітае ў палях нашых лён, Валакністы лянок сінявокі. Хведаровіч. Я іду... Рассцілаюць дзяўчаты ільны — Нібы гаці пракладваюць простыя. Панчанка. // толькі мн. (льны́ (ільны́), ‑о́ў). Пасевы, усходы гэтай расліны. Глядзі, вунь зацвітаюць ільны: возера, мяккага блакітнага колеру разляглося на даляглядзе. Гамолка.

2. Валакно, якое вырабляецца са сцяблоў гэтай расліны. Прасці лён.

•••

Горны лён — від азбесту, здольнага расшчапляцца на вельмі тонкія валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лён лён, род. лёну, ільну́, (после гласных) льну м., мн. ільна́, -но́ў, (после гласных) льны, род. льноў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)