Льво́ў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Льво́ў
Р. Льво́ва
Д. Льво́ву
В. Льво́ў
Т. Льво́вам
М. Льво́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Львоў

т. 9, с. 387

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Львоў м Lwiw n -s, Lémberg n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Львоў Андрэ Мішэль

т. 9, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Львоў Георгій Яўгенавіч

т. 9, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Львоў Мікалай Аляксандравіч

т. 9, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Львоў-Анохін Барыс Аляксандравіч

т. 9, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ле́ў

‘драпежнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́ў львы́
ільвы́
Р. льва́
ільва́		 льво́ў
ільво́ў
Д. льву́
ільву́		 льва́м
ільва́м
В. льва́
ільва́		 льво́ў
ільво́ў
Т. льво́м
ільво́м		 льва́мі
ільва́мі
М. льве́
ільве́		 льва́х
ільва́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ільвя́тнік і львя́тнік, ‑а, м.

Памяшканне для львоў. Новы львятнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Льво́в г. Львоў, род. Льво́ва м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)