Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лы́жніцаж. лы́жница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лы́жніца, ‑ы, ж.
Жан.да лыжнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лы́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто займаецца лыжным спортам, хадзьбой на лыжах.
Атрад лыжнікаў.
|| ж.лы́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лы́жницалы́жніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
skier[ˈski:ə]n. лы́жнік; лы́жніца;
a racing skier лы́жнік-го́ншчык
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
narciarka
ж.лыжніца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
skier
[ˈski:ər]
n.
лы́жнік -а m., лы́жніцаf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Лы́жы ’плоскія драўляныя палазы для перасоўвання па снезе, загнутыя спераду’ (ТСБМ, Маш., Бяльк.; зэльв., Сцяц. Словаўтв.; Сцяшк.), рус.лы́жи, ст.-рус.лыжи (XII ст.); параўн. бел.лы́жвы (гл.). Прасл.паўн.lyži, lyžьve ’прыстасаванне для хуткага перасоўвання па снезе або лёдзе’, ’палазы’, ’прадаўгаватыя прадметы: судна, баржа і інш.’ Паводле Фасмера (2, 540), звязана з рус.лызга́ть ’слізгаць па лёдзе’, лызну́ть, лызгону́ть ’вышмыгнуць’, балг.лъзгам се ’катаюся на каньках’, а Слаўскі (5, 448) дадае і каш.łužgi, łużgawki, для якіх першаснымі лічыць łyzga, łyzgawka або łuzga, łuzgawka. Звычайна да іх прыводзяць і.-е. адпаведнікі: лат.lužas, ludes, lug̓es̓ доўгія паляўнічыя лыжы’, літ.šliū̃žes ’палазы’, šliaũžti ’паўзці’, лат.šlūžât ’слізгаць’, гал.sluiken ’красціся’. Куркіна (Этимология–72, 72), прызнаючы роднасць лексемы lyži з lyzgati, выключае супастаўленне яе з балтыйскімі лексемамі. Гл. таксама ZfSl, 8, 877. Сюды ж лы́жнік, лы́жніца, лыжня́ (ТСБМ), якія з рус. мовы (хаця параўн. яшчэ ст.-рус.лыжникъ ’воін на лыжах’; лыжница, лыжня ’след ад палазоў, лыжня’.