лы́жачка² гл. лыжка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́жачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лы́жачка лы́жачкі
Р. лы́жачкі лы́жачак
Д. лы́жачцы лы́жачкам
В. лы́жачку лы́жачкі
Т. лы́жачкай
лы́жачкаю		 лы́жачкамі
М. лы́жачцы лы́жачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лы́жачка¹, -і, ДМ -чцы, ж.

Тое, што і дыхавіца (у 2 знач.).

У выразе: пад лыжачку (ударыць, папасці і пад.) — у ніжнюю частку грудзей.

◊

Пад лыжачкай смокча — есці хочацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́жачка ж.

1. уменьш. ло́жечка;

2. анат.: пад ~кай под ло́жечкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́жачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш. да лыжка; невялікая лыжка.

2. Тое, што і дыхавіца (у 2 знач.). У галаве шумела і балела ў грудзях, аж калола пад лыжачкай. Кухараў. Захацелася есці, аж пад лыжачкай засмактала. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́жачка ж памянш Löffelchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лы́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Прадмет сталовага прыбора для зачэрпвання ежы.

Чайная л.

Сталовая л.

2. Колькасць рэчыва, якое можа ўмясціцца ў лыжцы.

|| памянш. лы́жачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. лы́жачны, -ая, -ае і лы́жкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tsp (пісьмовае скар. ад teaspoonful) ча́йная лы́жачка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

łyżeczka

ж. лыжачка;

łyżeczka do herbaty — лыжачка для гарбаты, чайная лыжка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

teaspoon

[ˈti:spu:n]

n.

гарба́тная лы́жка або́ лы́жачка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)