лупцава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лупцава́ны лупцава́ная лупцава́нае лупцава́ныя
Р. лупцава́нага лупцава́най
лупцава́нае		 лупцава́нага лупцава́ных
Д. лупцава́наму лупцава́най лупцава́наму лупцава́ным
В. лупцава́ны (неадуш.)
лупцава́нага (адуш.)		 лупцава́ную лупцава́нае лупцава́ныя (неадуш.)
лупцава́ных (адуш.)
Т. лупцава́ным лупцава́най
лупцава́наю		 лупцава́ным лупцава́нымі
М. лупцава́ным лупцава́най лупцава́ным лупцава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лупцава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лупцава́ны лупцава́ная лупцава́нае лупцава́ныя
Р. лупцава́нага лупцава́най
лупцава́нае		 лупцава́нага лупцава́ных
Д. лупцава́наму лупцава́най лупцава́наму лупцава́ным
В. лупцава́ны (неадуш.)
лупцава́нага (адуш.)		 лупцава́ную лупцава́нае лупцава́ныя (неадуш.)
лупцава́ных (адуш.)
Т. лупцава́ным лупцава́най
лупцава́наю		 лупцава́ным лупцава́нымі
М. лупцава́ным лупцава́най лупцава́ным лупцава́ных

Кароткая форма: лупцава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лупцава́ны прич., разг. (наказанный поркой) се́ченный, по́ротый, би́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупцава́ны і лупцо́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад лупцаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупцо́ваны, см. лупцава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупцо́ваны,

гл. лупцаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́ротый​II (высеченный) разг. лупцава́ны, бі́ты, се́чаны, хваста́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́ченный прич.

1. се́чаны;

2. (наказанный поркой) бі́ты, хваста́ны, лупцава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лупцава́ць, лупцова́ць ’біць, хвастаць’, ’стукаць, удараць па чым-небудзь’ (ТСБМ, Гарэц., Растарг., Шат., Касп., ТС), ’сцёбаць пугай, дубцом’ (КЭС, лаг.), лупцова́цца ’біцца, тузацца’ (ТС). Укр. лупцюва́ти, лупцева́ть ’тс’, уладз. ’знімаць скуру з жывёлы’, смал., тул. ’есці з вялікім апетытам’, варон. лупцеваться ’біцца’, разан. лупцевня́ ’бойка’. Паходзяць з ⁺лупсовать, пск., цвяр., тул., бран., валаг., перм., урал. лупсовать ’моцна біць, лупцаваць’, валаг. лупсоваться ’біцца’, а гэтыя — з ⁺лупсать, лупсить, пск., цвяр. лупси́ть ’моцна каго-небудзь біць, адлупіць’, алан. ’шмат есці’, наўг. лупса́нить ’біць, хвастаць’. Апошнія з’яўляюцца балтызмамі, параўн. літ. lupsė́ti, lapsė́ti ’біць, махаць крыламі’, ’жэстыкуляваць’, lupsénti, lapsénti ’лапчыва, прагна есці’, lùpsena ’біццё, пабоі’, а са значэннем ’здыхаць’ літ. lapsénti, відаць, звязана з зах.-укр. лупеса́ти ’лупіць, здзіраць скуру’. Зяленін (РФВ, 54, 115) намагаецца растлумачыць паходжанне рус. лупси́ть ’біць’ з эст. lopsima ’біць’. Фасмер (2, 535) тлумачыць гэтыя дзеясловы як пашырэнне асновы дзеяслова лупи́ть. Сюды ж лупца́нка, лупцоўка ’лупцаваны’, лупцану́ць (Мат. Гом., ТСБМ, Бяльк., Касп., Шат.; КЭС, лаг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)