лупи́ть несов.

1. (очищать от коры, скорлупы и т. п.) прост. лупі́ць, абдзіра́ць;

2. (брать втридорога) прост. лупі́ць, драць, дзе́рці;

3. (сильно бить, колотить, хлестать) лупі́ць, біць, лупцава́ць, хваста́ць;

лупи́ть кнуто́м лупі́ць (лупцава́ць, хваста́ць) пу́гай;

дождь лупит дождж лу́піць;

лупи́ть глаза́ лупі́ць во́чы;

лупи́ть как си́дорову ко́зу лупі́ць як сі́дараву казу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́пленный лу́плены, абадра́ны, абдзёрты; аблу́плены; см. лупи́ть 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сі́дараў: лупі́ць як ~раву казу́ драть (лупи́ть) как си́дорову ко́зу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупцава́ць несов., разг. сечь, поро́ть, стега́ть, бить, драть, лупцева́ть, лупи́ть, колоти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далупі́ць сов.

1. ко́нчить обдира́ть (лупи́ть);

2. разг. (одежду, обувь) дорва́ть, додра́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далу́пліваць несов.

1. зака́нчивать обдира́ть (лупи́ть);

2. разг. (одежду, обувь) дорыва́ть, додира́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупі́ць I несов. (снимать кожу) обдира́ть; (кору, скорлупу — ещё) лупи́ть;

л. барана́ — обдира́ть бара́на;

л. кару́ з дрэ́ва — обдира́ть (лупи́ть) кору́ с де́рева;

2. разг. рвать;

нашто́ ты кні́гу лу́піш? — заче́м ты кни́гу рвёшь?;

3. перен., прост. (брать непомерно дорого) лупи́ть, драть;

л. ску́ру — (з каго) драть шку́ру (с кого)

лупі́ць II несов., разг. (глаза) пя́лить, тара́щить, лупи́ть

лупі́ць III несов., разг.

1. бить, драть, лупи́ть;

2. (ударять во что-л.) бить, сади́ть;

л. наго́й у дзве́ры — бить (сади́ть) ного́й в дверь;

л. як сі́дараву казу́лупи́ть как си́дорову ко́зу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупи́ться несов.

1. (шелушиться, отваливаться кусками) лупі́цца;

2. страд. лупі́цца, абдзіра́цца; см. лупи́ть 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупле́ние прост. лупле́нне, -ння ср., абдзіра́нне, -ння ср.; аблу́пліванне, -ння ср.; см. лупи́ть 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лупа́ціць ’бегчы (вельмі хутка знікаць)’ (браг., Мат. Гом.). Укр. лопоті́ти ’тупаць, бежучы’. У выніку кантамінацыі лупі́ць і лапаце́ць (гл.). Параўн. чэш. lupotat — аб дажджы. Адносна таго ж значэння лупі́ць параўн. рус. валаг. лупи́ть ’хутка ісці, бегчы’, серб.-харв. лу̏пити ’кінуцца, пабегчы’, балг. лу́пя ’тс’, ’хутка пабегчы’ (БЕР, 3, 521), бел. лупяну́ць ’рушыць у дарогу’ (Яруш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)