1. (очищать от коры, скорлупы
2. (брать втридорога)
3. (сильно бить, колотить, хлестать) лупі́ць, біць, лупцава́ць, хваста́ць;
дождь лупит дождж лу́піць;
◊
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. (очищать от коры, скорлупы
2. (брать втридорога)
3. (сильно бить, колотить, хлестать) лупі́ць, біць, лупцава́ць, хваста́ць;
дождь лупит дождж лу́піць;
◊
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лу́пленный лу́плены, абадра́ны, абдзёрты; аблу́плены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сі́дараў: лупі́ць як ~раву казу́ драть (
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лупцава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
далупі́ць
1. ко́нчить обдира́ть (
2.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
далу́пліваць
1. зака́нчивать обдира́ть (
2.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лупі́ць I
2.
3.
◊ л. ску́ру — (з каго) драть шку́ру (с кого)
лупі́ць II
лупі́ць III
1. бить, драть,
2. (ударять во что-л.) бить, сади́ть;
◊ л. як сі́дараву казу́ —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лупи́ться
1. (шелушиться, отваливаться кусками) лупі́цца;
2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лупле́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лупа́ціць ’бегчы (вельмі хутка знікаць)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)