Лу́жышча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Лу́жышча
Р. Лу́жышча
Д. Лу́жышчу
В. Лу́жышча
Т. Лу́жышчам
М. Лу́жышчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лужы́шча 1 ’поле, дзе раней было балота’ (навагр., Жыв. сл.). Да лу́жа (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 159).

Лу́жышча 2 ’поле на месцы ўзаранага лугу’ (Прышч. дыс.). Да луг 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лу́жышча Поле на месцы ўзаранага лугу (Стаўбц. Прышч.).

□ ур. Лужышча (поле, луг) Стаўбц.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)